Αρχές της άνοιξης και έρχεται ο καιρός να ξυπνήσει ο λαγόγυρος από τη χειμέρια νάρκη και να ξεμυτίσει από το λαγούμι του. Θα βγάλει τη συμπαθητική του μουσούδα έξω, θα τεντωθεί, θα ψάξει για καρπούς και στη συνέχεια θα ξεκινήσει το ζευγάρωμα. Μέχρι τον Αύγουστο – Σεπτέμβριο που θα αποσυρθεί ξανά για το χειμώνα, ο λαγόγυρος και τα μικρά του θα πρέπει να φροντίσουν να καταναλώσουν αρκετή τροφή –σπόρους, βλαστούς, φύλλα και μικρά ασπόνδυλα- ώστε να εξασφαλίσουν την απαιτούμενη ενέργεια για να περάσουν με ασφάλεια το χειμώνα.
Ο λαγόγυρος είναι ένα είδος μικρού σκίουρου που ζει στο έδαφος. Φτιάχνει την φωλιά του στο έδαφος σκάβοντας λαγούμια με πολλές εισόδους, όπου και παραμένει κρυμμένος κατά τη διάρκεια της χειμέριας νάρκης του. Ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της κοινωνικής ζωής των λαγόγυρων είναι ότι οργανώνουν τη γραμμή άμυνάς τους προς τα μεγαλύτερα αρπακτικά ζώα: κάποια ζώα αναλαμβάνουν το ρόλο του φρουρού της αποικίας και ειδοποιούν τα μέλη της να επιστρέψουν στις κρύπτες τους σε περίπτωση επίθεσης.
Ο λαγόγυρος είναι είδος ενδημικό της κεντρικής και νοτιοανατολικής Ευρώπης. Στην Ελλάδα, παρατηρείται στις πεδιάδες της Μακεδονίας και της Θράκης, ενώ ο κάμπος της Θεσσαλονίκης και το Εθνικό Πάρκο Δέλτα Αξιού – Λουδία – Αλιάκμονα είναι το νοτιότερο σημείο εξάπλωσής του στην Ευρώπη.
Τις προηγούμενες δεκαετίες υπήρχε σε μεγάλη αφθονία στην περιοχή, αλλά σήμερα φαίνεται ότι οι πληθυσμοί του έχουν περιορισθεί σημαντικά. Η σημαντικότερη απειλή για το άκακο αυτό τρωκτικό είναι η επέκταση και εντατικοποίηση των καλλιεργειών και τα φυτοφάρμακα.
