Η εντατικοποίηση των καλλιεργειών και η χρήση ζιζανιοκτόνων τις τελευταίες δεκαετίες αποτελούν από τις μεγαλύτερες απειλές για τη βιοποικιλότητα της Κρήτης, ενώ οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι το καλύτερο «φάρμακο» για να αναστραφεί η κατάσταση είναι η σωστή εκπαίδευση.
Τα παραπάνω επισημάνθηκαν κατά τη χθεσινή εκδήλωση με θέμα «Βιοποικιλότητα στην Κρήτη. Δράσεις έρευνας, προστασίας και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στον Νομό Χανίων», που έλαβε χώρα στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων (Μ.Α.Ι.Χ.), επί τη ευκαιρία του εορτασμού του Διεθνούς Έτους Βιοποικιλότητας 2010.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των προγραμμάτων Interreg IVC «REVERSE» και LIFE+ «JUNICOAST» και συνδιοργανώθηκε από το Μ.Α.Ι.Χ., τη Διεύθυνση Δασών Χανίων και τα Τμήματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης των Διευθύνσεων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης του Νομού Χανίων.
Η βιολόγος στη Μονάδα Διατήρησης Μεσογειακών Φυτών στο Μ.Α.Ι.Χ., Χριστίνα Φουρναράκη, αναφερόμενη στη βιοποικιλότητα της Κρήτης, σημείωσε μεταξύ άλλων: «Είμαστε στη Μεσόγειο και η Μεσόγειος είναι πάρα πολύ πλούσια σε φυτικά είδη.
Δυστυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τη μείωση της βιοποικιλότητας. Ένας ελαιώνας πριν από 10 – 20 χρόνια ήταν γεμάτος διαφορετικά φυτά, ενώ τώρα είναι γεμάτος από ένα κίτρινο φυτό, το οποίο είναι και ξενικό, την ”ξινίδα”, όπως ονομάζεται κοινά και ήδη παραπονούνται οι γυναίκες πως δεν μπορούν να βρουν πια χόρτα που φτιάχναν τα καλιτσούνια».
Η κα Φουρναράκη υπογράμμισε ότι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη χρήση ζιζανιοκτόνων και την εντατικοποίηση των καλλιεργειών. «Έχει αλλάξει ο τρόπος που καλλιεργούσαμε την ελιά και αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργηθούν τα προβλήματα που όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε» τόνισε και συμπλήρωσε ότι εκτός από τα ζιζανιοκτόνα σοβαρές απειλές για τη βιοποικιλότητα συνιστούν ακόμα η οικιστική ανάπτυξη αλλά και σε κάποιο βαθμό η υπερβόσκηση.
Πέρα από την ελληνική νομοθεσία είναι και ευρωπαϊκή νομοθεσία, δηλαδή τα είδη της οδηγίας των οικοτόπων, των περιοχών ”Νatura”, η συνθήκη της Βέρνης κ.λπ.» σημείωσε και κατέληξε ότι η λύση βρίσκεται στην παροχή καλύτερης εκπαίδευσης, ώστε να αλλάξει η νοοτροπία των ανθρώπων απέναντι στο περιβάλλον.
Ο δασολόγος, Ιωάννης Φωτάκης, στάθηκε στην ανάγκη εκπαίδευσης του κόσμου πάνω στα ζητήματα της βιοποικιλότητας, υπογραμμίζοντας, μεταξύ άλλων: «Η βιοποικιλότητα είναι μια αλυσίδα ουσιαστικά, μια αλυσίδα ζωής από την οποία δεν πρέπει να λείπει κανένας κρίκος…
Η ανθρώπινη απληστία είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας απειλής για τη βιοποικιλότητα. Η ταχύτητα στην παραγωγή, που τον οδηγούν σε μεγαλύτερα αλλά πρόσκαιρα κέρδη είναι ο μεγαλύτερος επιβαρυντικός παράγοντας. Όμως, ο άνθρωπος είναι αυτός που θα αναστρέψει την κατάσταση. Δεν είναι όλα μαύρα, διά της Παιδείας ο άνθρωπος και οι νέες γενιές θα αναστρέψουν αυτή την κατάσταση».
Από την πλευρά της, η υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Δευτεροβάθμιας, Βούλα Αντωνιάδου, δήλωσε : «Δυναμώνει το νόημα της διδασκαλίας, όταν τα σχολεία συνεργάζονται με φορείς και ιδρύματα της περιοχής και αντλούν από αυτά εμπειρία και γνώσεις.
Δυναμώνει το νόημα γιατί στο σχολείο τα μαθήματα είναι κατά κάποιον τρόπο χωρισμένα, ενώ μέσα από τα προγράμματα βλέπουμε ότι ενοποιούνται με έναν τρόπο τα γνωστικά αντικείμενα».
