Η πανίδα και η χλωρίδα της Μεσογείου, από τις πλουσιότερες στον κόσμο, είναι επίσης οι περισσότερο απειλούμενες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύονται σήμερα και επισημαίνουν την επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, την υπεραλιεία και την αύξηση των ειδών που διεισδύουν στο οικοσύστημα της Μεσογείου προερχόμενα από άλλα οικοσυστήματα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής.
Η θάλασσα αυτή είναι μία από τις πλέον μελετημένες στον κόσμο. Και ωστόσο, τη στιγμή που “οι προηγούμενες εκτιμήσεις έκαναν λόγο για την ύπαρξη 8.000-12.000 ειδών”, η νέα απογραφή της θαλάσσιας ζωής, που περιλαμβάνει μελέτες εκατοντάδων επιστημόνων, καταγράφει πλέον 17.000 είδη, ενώ και άλλα είδη μένουν να καταγραφούν, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιεύεται στο ηλεκτρονικό περιοδικό Plos One.
Μια πλούσια βιοποικιλότητα που εκτίθεται σε ποικίλες απειλές, ισχυρότερες στη Μεσόγειο από ό,τι αλλού.
“Οι συνέπειες της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι αναλογικά πιο σημαντικές στη Μεσόγειο από ό,τι στις άλλες θάλασσες του κόσμου”, αναφέρεται στην έκθεση. Η εξήγηση βρίσκεται στην ιστορία της περιοχής, που κατοικείται εδώ και χιλιετίες, και στη γεωγραφία της, μια θάλασσα σχεδόν κλειστή.
Τα θαλάσσια θηλαστικά, όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια, έχουν ήδη πληρώσει ένα βαρύ τίμημα, ενώ ορισμένα είδη, όπως η φώκια μονάχους-μονάχους, έχουν σχεδόν εξαφανισθεί.
Στη λίστα των απειλών σημαντικότερη είναι η επιδείνωση του φυσικού περιβάλλοντος, εξαιτίας της ανάπτυξης των ακτών και της ρύπανσης.
Η εξαντλητική αλιεία είναι η δεύτερη απειλή της βιοποικιλότητας και αναμένεται να αυξηθεί κατά τα επόμενα δέκα χρόνια, σύμφωνα με την έκθεση.
Η ιδιαιτερότητα της Μεσογείου συνίσταται στην παρουσία σημαντικού αριθμού ειδών που έχουν εισβάλει από άλλα οικοσυστήματα, γεγονός που αποτελεί σημαντικό παράγοντα ο οποίος θα συνεχίσει να μεταβάλλει την βιοποικιλότητα.
Προερχόμενα από άλλες θάλασσες τα είδη αυτά, που ανέρχονται σε 600, αποτελούν το 4% του συνόλου των καταγραφέντων ειδών. Τα εξωγενή αυτά είδη, ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν μεταφερθεί στη Μεσόγειο με πλοία, με το νερό που χρησιμοποιείται ως έρμα, μέσω της διώρυγας του Σουέζ, αλλά και των Στενών του Γιβραλτάρ.
Η έκθεση αναφέρεται στην διάδοση της Mnemiopsis Leidyi (της αμερικανικής μέδουσας) στην περιοχή από το Ισραήλ μέχρι την Ισπανία το 2009, η οποία προκάλεσε μεγάλη ανησυχία εξαιτίας των συνεπειών της στο οικοσύστημα και τις ζώνες αλιείας.
Είδη όπως τα ιαπωνικά στρείδι και μύδι έχουν εισαχθεί στη Μεσόγειο μέσω της καλλιέργειάς τους. “Οι καλλιέργειες στρειδιών έχουν μεταβληθεί σε πύλες εισαγωγής σειράς ειδών φυκιών στις παράκτιες ζώνες, σύμφωνα με τους ειδικούς. Και η άνοδος της θερμοκρασίας αναμένεται να εντείνει το φαινόμενο.
Με την άνοδο της θερμοκρασίας της η Μεσόγειος θα προσελκύσει νέα τροπικά είδη και οι πληθυσμοί της, που είναι ήδη παρόντες στη Μεσόγειο θα μεταναστεύσουν προς νέες ζώνες, οι οποίες προς το παρόν δεν ευνοούν την παρουσία τους, αναφέρεται στην έκθεση, η οποία περιγράφει ένα φαινόμενο “εκτροπισμού” της Μεσογείου, γεγονός που αποτελεί χωρίς αμφιβολία μία απειλή για την βιοποικιλότητα, αλλά επίσης και πηγή πλούτου για ορισμένες ζώνες, γράφουν οι ειδικοί.
Γενικά, η εγκατάσταση εξωγενών ειδών από τις τροπικές περιοχές στη Μεσόγειο θα μπορούσε να οδηγήσει στην απώλεια του ιδιαίτερου χαρακτήρα των μεσογειακών ειδών επιμέρους οικοσυστημάτων, προειδοποιούν οι ειδικοί αναφέροντας ότι είναι αναγκαία η πραγματοποίηση εκτεταμένης ανάλυσης για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας της Μεσογείου, προσθέτοντας ότι η θάλασσα αυτή μπορεί να αποτελέσει “υπόδειγμα για τους ωκεανούς του κόσμου”.
