Την κοινοτική οδηγία INSPIRE για την ψηφιοποίηση των γεωχωρικών δεδομένων ενσωματώνει η χώρα μας με καθυστέρηση ενάμιση χρόνου και αφού είχε προηγηθεί παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τον περασμένο Ιούνιο.
Όπως υποστήριξε χθες στην βουλή η υπουργός ΠΕΚΑ κ. Τίνα Μπιρμπίλη, η χώρα μας …
…στον τομέα αυτό εμφάνιζε ένα μεγάλο κενό καθώς ακόμα και μεταξύ των δημοσίων υπηρεσιών δεν υπήρχε συνεργασία.
Όπως ανέφερε έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο τα στοιχεία να μην μοιράζονται μεταξύ των υπηρεσιών που με διάφορα τεχνικά και γραφειοκρατικά εμπόδια, αναγκάζουν τις υπηρεσίες να τα πληρώνουν ξανά και ξανά κάνοντας στην ουσία ένα «εμπόριο» δεδομένων με την δημόσια περιουσία. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα σπατάλης πόρων που ανέφερε η υπουργός είναι οι αεροφωτογραφίες.
Υπάρχουν τουλάχιστον 10 φορείς που χρειάζονται αεροφωτογραφίες και ακόμη περισσότεροι που χρειάζονται το οδικό δίκτυο ή κομμάτια του, για την εκτέλεση του έργου τους. Μέχρι σήμερα, κάθε ένας από αυτούς προέβαινε ανεξάρτητα στην προμήθεια των δεδομένων που χρειαζόταν, χωρίς να ελέγχει αν αυτά ήταν ήδη διαθέσιμα. «Δέκα φορείς, 10 διαφορετικές προμήθειες! Δηλαδή το Ελληνικό κράτος πλήρωσε 10 φορές για δεδομένα που είτε ήταν τα ίδια, είτε είχαν σημαντικό βαθμό επικάλυψης μεταξύ τους».
Με την οδηγία INSPIRE θα μπορούμε να γνωρίζουμε επάνω στους χάρτες τα όρια των ποταμών, τις θέσεις των βιομηχανιών και των οικισμών, τα όρια των προστατευόμενων περιοχών. Μόνο έτσι θα μπορέσει να προστατευτεί το περιβάλλον, υποστηρίζει το ΥΠΕΚΑ.
Παράδειγμα είναι οι έκτακτες φυσικές καταστροφές όπως οι πυρκαγιές που πλήττουν κάθε χρόνο τη χώρα μας. Η ύπαρξη ακριβούς και πλήρους ψηφιακής γεωχωρικής πληροφορίας, είναι αναγκαία σε όλα τα στάδια του κύκλου αντιμετώπισης μιας πυρκαγιάς.
Ξεκινώντας από τη δασοπυρόσβεση, χρειαζόμαστε αεροφωτογραφίες, το δασικό οδικό δίκτυο, τις οδεύσεις του δικτύου υψηλής τάσης της ΔΕΗ, τις θέσεις των υδατοδεξαμενών, και πολλά ακόμη. Στο στάδιο της αποτύπωσης των επιπτώσεων της πυρκαγιάς, έχουμε ανάγκη για τον ακριβή εντοπισμό των καμένων περιοχών, τη συσχέτιση με τα όρια οικισμών, τα όρια τυχόν προστατευόμενων περιοχών, κ.ά..
Τέλος, για τη θωράκιση των δασών και των δασικών εκτάσεων, έχουμε ανάγκη από μία διαρκή και διαχρονική ψηφιακή παρακολούθηση.
ΠΗΓΗ: Πρώτο Θέμα